Η Ναυσικά προς τον Οδυσσέα

«..Μα κάμε ό,τι σου λέω εγώ· θαρρώ πως κόφτει ο νους σου·
όσο χωράφια ή χτήματα περνούμε των ανθρώπων,
εσύ να γοργοπερπατάς πίσω από ζα κι αμάξι,
με τις κοπέλες· τότε εγώ το δρόμο θα σας δείχνω,
στη χώρα ως να ζυγώσουμε, που έχει τειχιά πυργάτα
τριγύρω της, και δυο καλά λιμάνια από τα πλάγια,
και που έχει τη μπασιά στενή, κι από τις δυο προβάλλουν
τα πλοία, που καθένα τους έχει σκεπή δική του.»
Ομήρου Οδύσσεια ζ 258 – 265
(συνέχεια της περιγραφής)
«..Στο δρόμο θα ΄βρεις το λαμπρό της Αθηνάς το δάσο,
λεύκες μ΄ ανάβρυσμα νερού, κι ολόγυρα λιβάδι·
εκεί ΄ναι του γονιού μου η γης και τ΄ ανθοπεριβόλια·
από τη χώρα ως εκειδά μπορείς βουητό ν΄ ακούσεις,
Κάθισ΄ εκεί και πρόσμενε να φτάσουμε στη χώρα,
και μέσα να κατέβουμε στα γονικά μου σπίτια.
και πια σαν πεις πως είμαστε φτασμένοι εμείς στα σπίτια,
τότες ξεκίνα κατακεί και ρώτα τους διαβάτες,
που ΄ναι του μεγαλόκαρδου του Αλκίνου τα παλάτια,
Εύκολα βρίσκουνται· παιδί μπορεί να σου τα δείξει·
τι τ΄ άλλα δε χτιστήκανε τα σπίτια των Φαιάκων,
σαν που χτιστήκαν του ήρωα του Αλκίνου τα παλάτια.»
Ομήρου Οδύσσεια ζ 295 – 302
Μετάφραση: Αργύρη Εφταλιώτη