3- ΩΓΥΓΙΑ – ΣΧΕΡΙΑ – ΑΙΑΙΗ = ΠΑΞΟΙ – ΚΕΡΚΥΡΑ – ΜΟΥΡΤΟΣ (ΣΎΒΟΤΑ)
Τρία Ομηρικά νησιά αναζητούν τα σημερινά τους ονόματα
ή
Η Απαρχή της Αποκωδικοποίησης του Γλωσσικού Κώδικα του Ομήρου
«Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψης»
Επίκτητος
Aιαίη
Ένα ακόμα ενδιαφέρον νησί, είναι το νησί της Αιαίης, όπου κατοικούσε η μάγισσα Κίρκη με τους ακολούθους της. Το γεγονός ότι είναι νησί, το αναφέρει σαφώς ο Όμηρος δια στόματος Οδυσσέα:
«Γιατί είδα σε σκοπιάν απόκρημνην ανελθών
νήσο την οποία πόντος άπειρος περιστεφανώνει
κι αυτή χαμηλή σε στεριά κείται. και καπνό στην μέσην
είδα με τους οφθαλμούς από πυκνό δρυμό και δάσος».
(Ομήρου Οδύσσεια κ 194-197. μετ. Κ .Δούκα)
Η λέξη που χρησιμοποιείται «Aιαίη χθαμαλή (κ 196)» είναι για να υποδηλώσει το
χαμηλή, όχθη ομαλή ,κοντά στη στεριά κλπ.
Η αμφιβολία πάντως του Οδυσσέα, εάν είναι νησί ή απόληξη της στεριάς, φαίνεται να προκύπτει από τα προσωπικά του βιώματα και εμπειρίες, προφανώς λόγω του γεγονότος ότι κατοικούσε στην Ιθάκη - σημερινή Λευκάδα που επίσης προκαλεί το ίδιο ερώτημα, δηλαδή εάν είναι νησί ή κάποια απόληξη της στεριάς (χερσόνησος).
Το νησί της Κίρκης πρέπει να έχει απαραίτητα τα εξής δύο χαρακτηριστικά:
Να είναι κοντά στη στεριά
Να είναι βορειότερα του Άδου και σε όχι μεγάλη απόσταση από αυτόν ώστε η απόσταση αυτή να μπορεί να διανυθεί πεζή.
Η Υδρογραφική Υπηρεσία του Ναυτικού, παίρνει τη σκυτάλη ξανά, αυτή τη φορά να μας ξεναγήσει στο νησί του Μούρτου:
«Η νησίς Σύβοτα ή Μούρτος ή και Μαύρο όρος ή και Μούρτζο, ύψους 118 μέτρων, ευρίσκεται 2,5 περίπου μίλια νοτιώτερον της παρά το νοτιοδυτικόν όριον του όρμου Πλαταριάς βραχονησίδος Ξερονήσι ή Ιερονήσι (σημ. συγγραφέα εκ του Ιέραξ;) και αποτελεί το ανατολικώτερον του νότιου στενού της Κερκύρας. Ευδιάκριτος από το σκοτεινόν χρώμα της, βραχώδης και κεκαλυμμένη με πυκνήν βλάστησιν, αποτελεί καλόν σημείον αναγνωρίσεως δια τα σκάφη τα εισπλέοντα από Νότου προς τον δίαυλον της Κερκύρας. Ημισυ περίπου μίλιον ανοικτά των εξωτερικών ακτών της τα βάθη είναι μεγάλα. Περί τα 200 δε μέτρα εσωτερικώς του βορειοτέρου ορίου της και επί λευκού πύργου υπεράνω της κατοικίας των φυλάκων έχει τοποθετηθεί αυτόματος φάρος (0280 – Ε3886) το φως του οποίου είναι ορατόν εις τον τομές των 283ο , μεταξύ των από θαλάσσης διοπτεύσεων 313ο έως 236ο.»
Η μακάβρια περίπτωση του άτυχου Ελπήνορα, ο οποίος σκοτώνεται πριν από την αναχώρηση του πλοίου για το βασίλειο του Αϊδονέα, και την ψυχή του οποίου βλέπει ο Οδυσσεύς να καταφθάνει στον Άδη, εμπλουτίζει τις γεωγραφικές μας γνώσεις:
Ο Οδυσσεύς ρωτά το φάντασμα του θλιβερού ναύτη:
«‘Ελπήνορα, πως ήλθες υπό τον σκοτεινό ζόφον;
Έφθασες πεζός ών παρά εγώ με την μελανή νήα;»
(Ομήρου Οδύσσεια λ 52 μετ. Κ .Δούκα)
Το συμπέρασμα λοιπόν που προκύπτει είναι ότι το νησί της Κίρκης αναζητείται όχι πολύ μακριά από τις εκβολές του Αχέροντα (δυνατότητα πρόσβασης με τα πόδια από το νησί της Αιαίης) και μάλιστα βορειότερα αυτού διότι η θεά στέλνει βόρειο άνεμο για να βοηθήσει το ταξίδι του Οδυσσέα και των συντρόφων του, όπως σαφέστατα αναφέρεται από το ποιητή:
«Διογενή Λαετιάδη, πολυμήχαν’ Οδυσσέα,
πόθος για οδηγητή με την νήα μη σε μέλη,
παρά σαν ιστό στήσης και τα λευκά ιστία αναπετάσης
να καθήσης κι αυτήν πνοή Βορέα θα την μεταφέρη..»
(Ομήρου Οδύσσεια (κ 504- 507) μετ. Κ .Δούκα)
Δεδομένου ότι ο Ομηρικός Άδης εντοπίζεται στην περιοχή της Θεσπρωτίας, (βλ. περ. «ΙΧΩΡ» τεύχος 54), τα στοιχεία μας είναι πλέον τόσο αυτοδύναμα, όσο και αλληλένδετα μεταξύ τους.
Άλλο σημείο που προκαλεί εντύπωση, είναι το γεγονός ότι το νησί της Κίρκης , (Αιαίη) γράφεται μόνο με φωνήεντα (πέντε φωνήεντα ) και δεν έχει καθόλου σύμφωνα. Αυτό θα δυσκόλευε ίσως άλλους λαούς, οι οποίοι δεν συμπεριλάμβαναν στο δικό τους αλφάβητο φωνήεντα, όσον αφορά την ορθή προφορά του ονόματος αυτού. Στην περίπτωση δε που θα ήθελαν να δώσουν γραπτές ναυτιλιακές οδηγίες, σε κάποιον δικό τους καπετάνιο π.χ. , η έλλειψη συμφώνων θα αποτελούσε μεγάλο πρόβλημα για αυτούς.
Ο Ηλίας Τσατσόμοιρος (σελ. 193) επισημαίνει:
«Η ρίζα ΚΙΡΚ – διατηρείται αμετάβλητος εις το λατινικόν “circ-us” και εις το ελληνικόν «κρίκος» (…).
Υποδεικνύουσιν ότι η πρώτη σημασία ήτο η του κύκλου ή του κρίκου και ότι ο κίρκος (ιέραξ) εκλήθη ούτως εκ των κύκλων ούς σχηματίζει κατά την πτήσιν αυτού, πρβλ. «κρίκος» παρ’ Ομήρω …. Ίσως τα κύκλος, κυλλός, κυρτός, κυλίνδω ως και τα κορώνη, Κυρήνη, Κέρκυρα είναι άπαντα τύποι εκ της αυτής ρίζης».
Ανατρέχουμε στο χάρτη. Η περιοχή του Μούρτου (Σύβοτα Θεσπρωτίας) έχει όλα τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά που ταιριάζουν στις επικές περιγραφές. Ανατρέχουμε και στη γύρο περιοχή, βορειότερα ακόμα, μέχρι τις ακτές της Αδριατικής ακόμα. Με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι υπάρχει ένα νησί στις ακτές της Αδριατικής, νότια από τη Rijeka, που αναγράφεται «Krk». Από το όνομα του νησιού αυτού λείπουν τα φωνήεντα …(sic!), αλλά και απόστασή του είναι αρκετά μεγάλη για να διανυθεί πεζή. Το όνομα όμως, σημειολογικά τουλάχιστον μπορεί να σημαίνει ότι η έρευνά μας βρίσκεται σε καλό δρόμο.
Ξανά πάλι στον Όμηρο.
Η Κίρκη ήταν κόρη του Ηλίου.
«Και στην Αιαία νήσον αφικόμεθα. εκεί κατοικούσεν
η καλλιπλόκαμη Κίρκη, δεινή θεά, με αυδήν,
αυταδέλφη του επιβούλου Αιήτου.
αμφότεροι γεννήθηκαν από τον φωτοδότη Ήλιο
Και μητέρα την Πέρση, που ο Ωκεανός έτεκε παίδα»
(Ομήρου Οδύσσεια (κ 135-139) μετ. Κ .Δούκα)
Ο θεός ήλιος ήταν ο σημαντικότερος θεός στις αρχαίες θρησκείες όπως αυτή των Αιγυπτίων. Έπαιρνε διάφορες μορφές και διάφορα ονόματα. Ως Άμμων – Ρα έπαιρνε ανθρώπινη μορφή, ενώ ως Ρα – Χορακτύ (σημ. εμπεριέχει το ΡΑ) έπαιρνε τη γνωστή μορφή γερακιού ..(!!!) που βλέπουμε παντού στις Αιγυπτιακές τοιχογραφίες και αγάλματα. (Σημ. η λέξη ΙΕΡΑΞ επίσης εμπεριέχει το ΡΑ).
Εθεωρείτο ο θεός της δημιουργίας των ανθρώπων, των ζώων, αλλά και ολόκληρου γενικά του ζωικού και του φυτικού βασιλείου, αλλά και της ευφορίας της γης.
Η Κίρκη , η κόρη του Ήλιου, θα μπορούσε ίσως αβίαστα πλέον να αποδοθεί σαν η Κίρκη , η κόρη του (ΡΑ).
Ας επιχειρήσουμε όμως επιπλέον και μία γλωσσική-φωνητική αποκωδικοποίηση:
ΚΙΡΚΗ κόρη του Ηλίου (ΡΑ)
ΚΙΡΚΗ του ΡΑ = ΚΙΡΚΗ-ΡΑ
ΚΙΡΚΗ-ΡΑ = ΚΕΡΚΥΡΑ
Γίνεται πλέον αντιληπτό ότι η σημερινή νήσος Κέρκυρα, που στέκεται περήφανη απέναντι από τα Σύβοτα και τον Μούρτο, οφείλει το όνομά σε αυτά, και συγκεκριμένα στην Κίρκη, την κόρη του Ηλίου. Ίσως γι' αυτό και ο ήλιος της χάρισε ένα από τα ωραιότερα βασιλέματά του.
Η χώρα των Φαιάκων "Σχερία" ή "Σκερία" όταν μετονομάσθηκε σε Κέρκυρα έδωσε με την σειρά της το παλιό της όνομα "Σχερία" στην απέναντι ακριβώς στεριά. «Σκιπερία» όπως λέγεται η σημερινή Αλβανία υποδηλώνει τη μεταφορά του ονόματος της πανάρχαιας Σκερίας.
Τελειώνοντας δεν μπορούμε παρά να αναλογιστούμε τα λόγια του Μ. Σπινόζα:
«Τίποτα στη φύση δεν είναι τυχαίο…
Ένα πράγμα μπορεί να φαίνεται τυχαίο μόνο εξαιτίας της ελλιπούς μας γνώσης»
Σχόλια